ανθελληνικόν 2

Τουλάχιστο φέτος θα έχω μια άμεση ενημέρωση, να 'ναι καλά η Nova Greece. Δεν θα προσπαθώ να μάθω ποσοστά και προβλέψεις από το διαδίκτυο ή από sms φίλων. Θα βρεθώ εικονικά σε εκλογικά κέντρα της Ελλάδας όπου οι πολιτικοί θα ρίχουν την ψήφο τους. Μαζί μ' αυτή, φοβάμαι, τη μοίρα της χώρας πιο χαμηλά... πόσο πιο χαμηλά πια; Δεν πάει άλλο! Αυτή την ώρα θα οδηγούσα προς Λευκωσία, να πάω στην Ελληνική Πρεσβεία να ψηφίσω. Δυστυχώς, "άκυρο 2" για το 2012 (βλ. "άκυρο 1" του 2009 στο ληγμένον ανθελληνικόν... από τα παλιά). Θα μου πείτε... "Γιατί να καθορίσεις τη μοίρα της Ελλάδας εσύ που δεν μένεις στη χώρα; Δεν είναι άδικο;". Δυστυχώς με τη χώρα αυτή με δένει ακόμα ένα διαβατήριο, απαραίτητο στα ταξίδια, με μια καθαρά-τυπικά γραφειοκρατική ματιά. Έχει διώξει τόσους πολλούς εκτός συνόρων της, αλλά εξακολουθεί να τους τηλε-ταλαιπωρεί.

Δεν θα πήγαινα στη Λευκωσία χωρίς ένα τηλεφώνημα, να ειδοποιήσω για την άφιξή μου. Α όχι! Να ετοιμαστούν τα παιδιά, να βγάλουν κεραστικά, ένα ντολμαδάκι, λίγο τυρί φέτα, μια πορτοκαλόπιτα, το κάτι τις τους τέλοσπάντων. Μην πάθουν πανικό τελευταία στιγμή. "Ωχ δεν έχουμε τίποτα να τους κεράσουμε, είναι Κυριακή, τι θα κάνουμε τώρα; Να παραγγείλουμε", που λέει και η μάνα μου. Α πα πα... δεν θα τους το έκανα αυτό. Έχω κάποια ανατροφή από το σπίτι. Τη Δευτέρα το πρωί (30 Απρίλη) σήκωσα πρώτη φορά το τηλέφωνο, ώστε να επικοινωνήσω με την Πρεσβεία στη Λευκωσία. "One week notice" που λένε... χτυπούσε, χτυπούσε, τίποτα. Δοκίμασα και στο Προξενείο. Πολλές επιλογές... περίμενα, περίμενα... τίποτα. Προσπάθησα μάταια και την Τετάρτη (2 Μάη). Δεν το σήκωσε κανείς. Την Τετάρτη άρχισα να περιμένω στο ακουστικό σε μια-μια τις επιλογές. Περίμενα στο ακουστικό δέκα λεπτά για βίζα αλλοδαπών από Αλβανία και Πρώην Σοβιετική Ένωση. Τίποτα. Την Πέμπτη, έχοντας εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές, επέλεξα το "ειδικά και έκτακτης ανάγκης θέματα". Δεν είναι δυνατόν! Δεν απάντησε κανείς! Κανείς! Μα στο "έκτακτης ανάγκης"; Θα μου πείτε οι εκλογές δεν είναι "έκτακτης ανάγκης". Υπάρχουν όμως μυριάδες άλλα θέματα "έκτακτης ανάγκης" όπου θα έπρεπε να μπορώ να επικοινωνήσω με την Πρεσβεία. Σα να σου κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα η χώρα σου, μετά που σου έκλεισε τις "πόρτες" της, με ένα "έξω". "Σε ποιά Ελλάδα θέλουμε να ξυπνήσουμε την 7η Μάη;". Σε καμιά βρε μ@$@κα! Σε άλλη χώρα θα ξυπνήσουμε. Εδώ, λοιπόν, μπαίνει η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού. Θα έπρεπε να ψηφίζουμε διότι μας επηρεάζει η οποιαδήποτε πολιτική. "Το μαγαζί έκλεισε. Το παρόν κατεδαφίζεται. Πληροφορίες εντός, εκτός και επί τα αυτά (αν το σηκώσουμε)". Την Παρασκευή ήρθε μια επίσημη απάντηση πως οι Έλληνες δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στο εξωτερικό, παρά μόνο στις Ευρωεκλογές. Φυσικά, μόνο στις Ευρωεκλογές. Μη γίνουμε ρεζίλι στην Ε.Ε. Το ίδιο δίστιχο που είχα ακούσει στη Βαρκελώνη το 2009. Φοβού τους "Εξωτερικού" και ψήφους φέροντες.

Σήμερα, 6 Μάη, είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της δίαιτας. Εσείς, λοιπόν, που μπορείτε (να ψηφίσετε) φάτε τους! Εγώ μόνο το γνωστό σάντουιτς σολομού (στην έκδοση αραβική πίτα, σπανάκι, τσένταρ, σολομό, φέτα, τοματίνια) έχω φάει σήμερα μαζί με το φρεσκοαλεσμένο καφέ Σουμάτρας - λάτε. Δεν λέω, αταίριαστες γεύσεις. Περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα. Επιπλέον, έχω σκοπό να μαγειρέψω ένα πολίτικο λαχανόρυζο με καρότα, σταφίδες και μυρωδικά... θα ήθελα πραγματικά όμως να φάω ένα πολιτικό σταφιδιασμένο σύστημα λάχανο...