...που 1930 ώρες (περίπου 80 μέρες) να σας μείνουν ακόμα κι αυτές στη Γ’ Εθνική. Στραβά ξυπνάω ένα πρωί. Πώς να μην ξυπνήσω στραβά; Όχι ένα πρωί, αλλά κάθε πρωί. Με πρησμένα μάτια και αυτιά (τα μάτια από τη νύστα και τα αυτιά από τις ωτασπίδες). Είπαμε να ακούμε μουσική σε μπαρ, αλλά εδώ, στην Κύπρο, πώς είναι ο κωδικός στο internet γνωστός σε όλους και δεν μπορείς να τον αλλάξεις; Ναι, για να εξυπηρετείται όλη η γειτονιά, α μπράβο, το βρήκες! Ε, έτσι και με τον Μητροπάνο. Δεν έχεις το «μυαλό δεν θα βάλει, αυτό το κεφάλι»; Ο σύλλογος φιλάθλων της ΑΕΛ να ‘ναι καλά! Εξυπηρετεί όλη τη γειτονιά 24 ώρες το 24ωρο, κυρίως το βράδυ μέχρι τις πρωινές ώρες. Τη δε ηχομόνωση, λέξη άγνωστη γι’ αυτούς, πρέπει να την έχουν ακούσει και μισή φορά μη σου πω (το «ήχο» μόνο, το δε «μόνωση», μπα...). Γιατί; Διότι είναι Αελίστες και ό,τι θέλουν κάνουν. Τι επιστολές στο δήμαρχο, το τηλέφωνα στην αστυνομία (1460), τίποτα! Είπαμε, ποιός να πλησιάσει; Είναι Αελίτες και ό,τι θέλουν κάνουν. Τουλάχιστο αυτό το ρημάδι το τζάμι στο μπαρ να μην είναι διπλό και τριπλό; Βέβαια, τι να σου κάνει το διπλό και τριπλό τζάμι; Όταν ο άλλος, κουφός από τα ηχεία μέσα, βγαίνει στις 3 το πρωί να μιλήσει στο κινητό ή να συζητήσει με τους φίλους του στη δροσούλα και η ένταση της φωνής του είναι λες και μιλάει για να ακουστεί πάνω από το θόρυβο της εθνικής σε ώρα αιχμής. Εμ βέβαια... εγώ εδώ απέναντι και τραντάζομαι, δεν θα έχει πρόβλημα στο τύμπανο αυτός; Πώς να ακούσει; Τι στο τύμπανο, τι στο μυαλό μάλλον, αλλά εντάξει. Ταρακουνημένο από τον Μητροπάνο, πάνω από 15 φορές την ίδια νύχτα! Ενδιάμεσα βέβαια, δεν έχω πρόβλημα, τα παιδιά έπαιζαν και Καρρά, και Νότη και Sting, απ’ όλα. Του Sting έπαιζαν το “a stone’s throw from Jerusalem…”. Αλλά, στην ουσία, «a kouvas’ nero throw from me» ήταν, αλλά δεν τον έριχνα. Mad about AEL.
Τι να πεις... δεν άντεξα και πολύ βέβαια. Mετά που είδα πως δεν γίνεται δουλειά με την αστυνομία, αποφάσισα να φύω (αλλά κυπριακά) από τη γειτονιά. Όσο πιο μακριά γίνεται. Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα. Καλά ήμερο δεν με λες, αλλά στην προκειμένη περίπτωση και πολύ ήμερος ήμουν με τους απέναντι. Καλά όχι ότι με έπαιρνε κιόλας να τους μιλήσω... ε εντάξει κάτι «σκάσε πια κοιμόμαστε» τα πέταξα, αλλά και; Στην ουσία, με «πέταξαν» αυτοί εκτός. Φαντάζομαι οι υπόλοιποι κάτοικοι στη γειτονιά είχαν απελπιστεί, φώναξαν μια-δυο φορές, προσπάθησαν να κάνουν κάτι, είδαν πως δεν γίνεται τίποτα και το αποδέχτηκαν για να μην έχουν φασαρίες, ή μάλλον επιπλέον φασαρίες. Ωραίος δήμαρχος και δημοτικό συμβούλιο που τα ανέχονται όλα αυτά. Που ξανακούστηκε να παραμένει ανοιχτό και να μην σφραγίζεται μαγαζί που ηχορυπαίνει μια ολόκληρη γειτονιά μέχρι τις 4 το πρωί και μάλιστα καθημερινές και αργίες; Ωραία, καλό παράδειγμα και αξιοσέβαστη συμπεριφορά!
Πότε έρχομαι να εισπράξω την αποζημίωσή μου για τα «χαμένα» αυτιά, λεφτά και κόκκινα μάτια; Γιατί το θέμα δεν είναι να είσαι Αελίστας και ό,τι θέλεις να κάνεις, το θέμα είναι μια ομάδα να έχει πιστούς οπαδούς και όχι κάφρους (από το Αραβικό kafir, δηλαδή “άπιστος”). Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, ότι η ωρα έχει πάει 3.08 π.μ. και είμαι ξύπνιος, ενώ επικρατεί ησυχία. Ε ναι, αλλά μου είπαν να περιμένω να φουσκώσει το στρώμα στο κρεβάτι. Αυτό πάλι πρώτη φορά το ακούω! Σαν τα “ανεβατά” καλιτσούνια τη Μεγάλη Παρασκευή. Τα περιμένεις να ανέβουν, μερικά έχουν ήδη ψηθεί, αλλά δεν μπορείς να δοκιμάσεις. Άντε πότε θα ανέβει το στρώμα μου να κοιμηθώ; Του ‘βαλα και air-condition στο ζεστό, το σκέπασα και με την κουβέρτα, έτσι δεν κάνουμε με τα καλιτσούνια; Θέλω να δοκιμάσω ύπνο, τώρα! Επιπλέον, θα σας χρεώσω 0,040 το λεπτό καθυστέρησης ύπνου για σήμερα, όσο η Cyta-Vodafone μου χρεώνει το MB…
