Με λίγο ψάξιμο, στο διαδίκτυο, γρήγορα βρίσκει κανείς τους ταξιδιωτικούς προορισμούς που πρέπει να αποφύγει. Χώρες όπου η βία με την εγκληματικότητα παίζουν ζάρια για τη ζωή των κατοίκων ή των τουριστών τους (εδώ τα φρέσκα έθνικ νεφρά... το αφεντικό τρελλάθηκε). Η λίστα με τους δέκα πιο "βίαιους" προορισμούς για το 2014, με αυξανόμενη επικινδυνότητα είναι: Κολομβία, Νότια Αφρική, Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, Σουαζιλάνδη, Τζαμάϊκα, Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ, Μπελίζ, Βενεζουέλα και Ονδούρα. Με βάση τον επίσημο ορισμό από τον WHO, η βία χωρίζεται σε κατηγορίες, όπως φυσική, σεξουαλική, ψυχολογική ή βία που βασίζεται σε στέρηση-παραμέληση. Μπορεί να ασκηθεί από ένα άτομο στον ίδιο του τον εαυτό, από ένα ή περισσότερα άτομα με διάφορους αποδέκτες. Από τις παραπάνω χώρες μόνο στη Νότια Αφρική έχω πάει. Δεν είδα πουθενά βία. Υποθέτω πως πραγματικά θα υπάρχει, απλά ήμουν ιδιαίτερα τυχερός ή προσεκτικός φυσικά. Έχω ζήσει και ζω αρκετά χρονικά διαστήματα όμως σε μια χώρα που όσο τυχερός ή προσεκτικός να είναι κάποιος θα βιώσει τη βία που θα τον συμμαδέψει βαθιά μέσα, ιδίως το χειμώνα. Δεν είναι άλλη αυτή η χώρα από την Ελλάδα.
Δυστυχώς η Ελλάδα δεν εμφανίζεται στη λίστα με τους πιο επικίνδυνους προορισμούς, ωστόσο κατά τη γνώμη μου είναι μέγιστη παράλειψη από μια τέτοια λίστα! Κάθε χειμώνα έχουμε στην Ελλάδα έξαρση της βίας του καπνίσματος. Ομάδες ανθρώπων βιάζουν ομαδικά παιδιά, γυναίκες, άντρες, νέους και ηλικιωμένους σε κλειστούς χώρους. Όχι πως το καλοκαίρι η βία αυτή υποχωρεί, απλά οι επιλογές για αποφυγή της είναι περισσότερες. Ο νόμος για την αντιμετώπιση αυτής της βίας υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται. Είναι σαν ο βιαστής αστυνόμος ή πολιτικός να προσπαθεί να καταδιώξει άλλους βιαστές. Δεν θα δουλέψει ποτέ, διότι αυτού του είδους οι βιαστές (καπνιστές) έχουν εισχωρήσει σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας που θα ήταν υπεύθυνα για την εφαρμογή ενός αντι-καπνιστικού νόμου. Μη μου πείτε πως δεν είναι βιασμός αυτός. Καθημερινά ο ξένος καπνός εισχωρεί σε δεκάδες χιλιάδες παρθένα στόματα και αναπνευστικές οδούς με τη βία - διότι δεν υπάρχει συγκατάθεση - για να τα αλοιώσει ή να τα στιγματίσει ίσως για μια ζωή, καθώς είναι πια αποδεκτό πως ο καπνός δημιουργεί προβλήματα υγείας.
Μπορώ να πω πως έχω ταξιδέψει αρκετά. Στο 99% των χωρών που έχω επισκεφτεί (από το Περού και τη Βραζιλία μέχρι τη Σιγκαπούρη, την Κορέα και την Ιαπωνία) ο αντικαπνιστικός νόμος εφαρμόζεται. Στο Περού μάλιστα από το 1993! Δεν νοείται κάποιος να καπνίσει σε εσωτερικό χώρο. Δεν ξέρω αν είναι αυστηρός ο νόμος, τα πρόστιμα, οι έλεγχοι ή απλά πιο ευσυνείδητοι οι κάτοικοι σε αυτές τις χώρες, αλλά δεν καπνίζει κανένας σε εσωτερικούς χώρους.
Ακόμα και στους -10 βαθμούς ο θαμώνας του εστιατορίου θα βγει έξω να απολαύσει τη συνήθειά του. Αν είναι κακή ή καλή δεν θα το κρίνω εγώ. Όλοι έχουμε κακές ή καλές συνήθειες, ωστόσο δεν τις επιβάλουμε σε κανέναν άλλο, διότι αμέσως η συνήθεια μετατρέπεται σε βία. Θα μου πείτε να καθίσεις σπίτι σου αν θες να αποφύγεις μια τέτοια βία. Μα μια τέτοια λύση είναι αντίστοιχη της μπούρκας ή του ολόσωμου μαγιώ που φορούν οι γυναίκες σε μουσουλμανικές χώρες για να αποφεύγουν να σκανδαλίζουν τους άντρες, ώστε να μειωθούν οι βιασμοί. "Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς".
Αναρωτιέμαι πότε ακριβώς περιμένουμε να εφαρμοστεί ο αντι-καπνιστικός νόμος σε εσωτερικούς χώρους στην Ελλάδα. Να δούμε έναν δήμαρχο να αρχίσει τα πρόστιμα, διότι ο Έλληνας, μόνο στο πορτοφόλι καταλαβαίνει τη βία πια.
