Σίγουρα θα αστειεύεστε

Με κυνηγάνε τα Capital Controls. Βρίσκομαι κυνικά CC σε e-mail κάθε φορά που τα εφαρμόζουν. Τότε που χρειάζομαι ρευστό (συνάλλαγμα) ή πλαστικό χρήμα περισσότερο από ποτέ. Φυσικά, κάθε φορά απροετοίμαστος. Την πρώτη φορά δικαιολογούμαι, αλλά τη δεύτερη; Τό δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν, αυτοί που πήγαν ATM να μην ξαναδακρύσουν. Ήτανε Σαββατόβραδο που πετούσα από Λάρνακα Τελ-Αβίβ, όταν εφαρμόστηκαν στην Κύπρο. Έφυγα με είκοσι ευρώ στο πορτοφόλι. Ήτανε Σαββατόβραδο που πετούσα από Αθήνα Ταϊπέι μέσω Σιγκαπούρης, όταν εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Σίγουρα θα αστειεύεστε. Έφυγα με πενήντα ευρώ στο πορτοφόλι. Την επόμενη φορά θα το συνδυάσω. Όταν Σαββατόβραδο πετάω για πόλη που αρχίζει από Τ, ανεβαίνουν οι πιθανότητες για Capital Controls. Τα ΑΤΜ να στεναχωριούνται που δεν μπορούν να με εξυπηρετήσουν, οι πλαστικές κάρτες να απορρίπτονται με ευγενικό μήνυμα, εγώ χαμένος κάπου στον αέρα προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά.
Η πτήση Αθήνα-Σιγκαπούρη ξεκίνησε καλά. "Boarding Complete" κι εγώ να βρίσκομαι με δύο άδειες θέσεις δίπλα μου. Εντεκάμιση ώρες ξάπλα... αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων. Βλέπω ένα μικρό κινεζάκι να περνάει από δίπλα με το βλέμμα καρφωμένο στις άδειες θέσεις. Ωχ! Βάζω 2-3 εφημερίδες, μαξιλάρια στις άδειες θέσεις, μη χάσω το τυχερό μου. Μετά από λίγο με προσπερνάει ξανά. Δεύτερο βλέμμα. Ωχ. Τι αγωνία είναι αυτή; Θα βγούμε ή δεν θα βγούμε από την ΕΕ; Θα καθίσει ή όχι κάποιος δίπλα μου σε όλη την πτήση; Δεν πέρασε πολλή ώρα, το βλέπω να έχει πιάσει από το χέρι δύο γυναίκες (μάνα - κόρη, υπέθεσα), να τους δείχνει τις άδειες θέσεις δίπλα μου. Αυτές χωρίς να με ρωτήσουν, χωρίς ένα 'γεια', κάθονται δίπλα μου. Άνοιξε πέτρα για να μπω χάνω τις θέσεις που αγαπώ. Τι να πεις; Μάλλον θα καθόταν χώρια, σε τόσες ώρες πτήσης το καημένο το κοριτσάκι μόνο του; Θα θυσιαστώ.

Απογειωνόμαστε, σερβίρουν, σηκώνονται μάνα και κόρη. Ευκαιρία σκέφτομαι να πάω μια τουαλέτα... με δύο θέσεις δίπλα μου κατειλημμένες κι εγώ στο παράθυρο, οι πιθανότητες να σηκωθώ ξανά μηδαμινές. Προχωράω προς το πίσω μέρος του αεροπλάνου. Τι να δω; Σίγουρα θα αστειεύεστε. Το κινεζάκι να έχει ξαπλώσει σε τρεις θέσεις, φαρδύ-πλατύ να ροχαλίζει. Σαν τα καρτούν στα κινούμενα σχέδια, άλλαξα όλα τα χρώματα της Ίριδας. Του-του! Καπνός απ' τ' αυτιά. Δεν έχει καταλάβει με ποιόν τα έβαλε. Επιστρέφω στη θέση μου. Επιστρέφουν μάνα-κόρη. Περιμένω. Στο πρώτο ροχαλητό. "I am sorry, I need to go to the toilet". Σοφία Ορθοί ακόυσωμεν... πάνω οι κυρίες. Επιστρέφω. Στο δεύτερο ροχαλητό των κυριών, "I am sorry, I need to go to the toilet". Σοφία Ορθοί ακούσωμεν... πάλι οι κυρίες. Μη τα πολυλογώ... μέσα σε πέντε ώρες είχαν σηκωθεί καμιά δωδεκαριά φορές. Σαν σε Μ. Πέμπτη τους έκανα καψόνι με τα δώδεκα Ευαγγέλια. Στο δέκατοτρίτο δυσαναχέτησαν. Άρχισαν να φωνάζουν, να διαμαρτύρονται σε άψογα κινεζικά. Σηκώθηκαν. Δεν ξαναγύρισαν. Το κινεζάκι πίσω έσκουζε. Δεν πειράζει. Τουλάχιστο κέρδισα την υπόλοιπη μισή πτήση μόνος. Αυτό είχε την άλλη μισή.
Δίκαιη ανταλλαγή. Περίπου. Διότι τότε περνούσαμε πάνω από την Ινδία. Δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια. Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο. Κάτι ο πονοκέφαλος από το εικονικό πήγαιν' έλα στην τουαλέτα τις προηγούμενες πέντε-έξι ώρες, κάτι η ασταθής ατμόσφαιρα με τους μουσώνες... ταλαιπώρια, αλλά κατάφερα να κοιμηθώ 3-4 ώρες. Πάλι καλά.

Με τα πολλά φτάνω Ταϊπέι. Το διαβατήριό σας δεν περνάει. Τι; Δεν το διαβάζει το μηχάνημα... δεν περνάει. Ε; Βγήκαμε από την ΕΕ; Να τα μας! Σαρανταπέντε λεπτά χρειάστηκαν για να περάσω το αλλοδαπών. Αποτυπώματα, εξονυχιστικοι έλεγχοι στο διαβατήριο... τελικά μου το σφράγισαν έτσι, τους έπεισα. Τυχαίο; Δεν ξέρω. Σε 3 μέρες πετούσα για Χονγκ Κόνγκ. Το διαβατήριο πέρασε κανονικά. Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιστορία μου δεν σε γέλασε. Ήδη θα το κατάλαβες η Κινέζες (μάνα-κόρη) τι σημαίνουν... Κυβερνήσεις παλεύουν για άδειες θέσεις και την πληρώνει πάντα ο άμαχος λαός... μπαλάκι στις ορέξεις τους, χωρίς να έχει καταλάβει το παραμικρό παρασκήνιο.