Λένε πως "getting there is half the fun" ενός ταξιδιού, αλλά έχω μια ερώτηση. Αν φτάσεις μέχρι τα μισά και σε γυρίσουν πίσω; Τι χαρά είναι; Το ένα τέταρτο; Γιατί εμένα σαν 'zero fun' μου φάνηκε! Μόντρεαλ, Καναδάς, transit από Βανκούβερ. Η ώρα 6 το απόγευμα και εμείς μέσα στο αεροσκάφος (767), έτοιμοι για την αναχώρηση προς Αθήνα. Περιμένουμε, περιμένουμε. Τίποτα. 'Πρόβλημα στον υπολογιστή του αεροσκάφους, Θα περιμένουμε να τον αντικαταστήσουμε με κάποιον από άλλο αεροσκάφος', η ανακοίνωση του Κυβερνήτη. Κάτι μου θύμισε αυτό από Air Crash Investigations, αλλά είπα να μην το σκεφτώ περισσότερο και να απολαύσω το τζάμπα ποτήρι νερό που μου προσέφεραν (από τα λίγα τζάμπα στις πτήσεις της Air Canada). Στη συνέχεια μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή από το IT Crowd (What kind of Operating System does it use? Windows Vista. We are going to die! http://www.youtube.com/watch?v=H_KrSMdxqf0). Μετά από δυόμιση ώρες 'Ο υπολογιστής αντικαταστάσθηκε, έγιναν όλα τα tests, είμαστε έτοιμοι για την αναχώρηση'. Ωραία, σκέφτομαι. Θα φτάσουμε Αθήνα σε δέκα ώρες. Αμ δε!
Απογειωνόμαστε, νυχτώνει, μας σερβίρουν δείπνο, μαζεύουν τα υπολείμματα, μας προσφέρουν καφέ και αναψυκτικά. 'Hi Folks, from the cockpit, this is the captain. I am afraid I have bad news'. Το λες τώρα αυτό πάνω από τον Ατλαντικό σε 300 άτομα; Ε δεν το λες. Συνεχίζει 'The faulty part replaced previously on the aircraft did not fix the problem, computer is still malfunctioning. We cannot make it through the Atlantic due to safety reasons. We have to land in Toronto'. Ε ωραία, πες το πιο κομψά. Άρχισε πιο κομψά. 'Hi Folks, from the cockpit, this is the captain. I am sure many of you haven't enjoyed the nightlife in Toronto, especially on a Saturday night of full moon, like this. Air Canada is pleased to offer you a complementary one night's stay in Toronto. We are returning back to Canada and landing in Toronto. Please enjoy the flight back'. Ε μα ναι! Τώρα καλύτερα. Μη μας μπλέκεις με faulty parts. Προσγείωση, αναζήτηση αποσκευών, κουπόνια για ξενοδοχείο, 17C$ κουπόνι για πρωινό και 2 ώρες στο τηλέφωνο για να αλλάξω το connecting flight από Αθήνα. Βλέπετε δεν ήταν ενιαίο το εισιτήρο, οπότε η Air Canada είχε την υποχρέωση να με πάει μέχρι Αθήνα και μόνο. Δεν την ενδιέφεραν τα υπόλοιπα connections από Αθήνα, εκτός και αν ήταν στο ίδιο εισιτήριο που εκδόθηκε από αυτήν. Είδαμε και τα προάστια του Τορόντο, είδαμε και το full moon. Τι άλλο; Γίναμε και φίλοι με αρκετούς από τους συνεπιβάτες. Ένα περιστατικό και τσουπ γνωρίζεις άτομα που φυσιολογικά δεν θα γνώριζες σε μια πτήση 10 ωρών.
Το επόμενο μεσημέρι είμαστε στο ίδιο αεροσκάφος, καθώς στην Air Canada δεν περισσεύει αεροπλάνο ούτε για ανταλλακτικά που λέει ο λόγος. Ευτυχώς φεύγουμε στην ώρα μας, περνάμε πάνω από τα παγόβουνα της Γροιλανδίας, τις βόρειες ακτές τις Σκοτίας και τσουπ στην κεντρική Ευρώπη και επιτέλους την Αθήνα μετά από 10 ώρες. Τρέξιμο για την επόμενη πτήση σε 30 λεπτά. Δυστυχώς οι βαλίτσες δεν έχουν πόδια, οπότε και έχασαν την πτήση. Μετά από 41 ώρες ταξιδιού επιτέλους σπίτι. Οι βαλίτσες είπαν να επεκτείνουν κατά 6 ώρες το ταξίδι τους, οπότε και έφτασαν αργότερα, ευτυχώς την ίδια ημέρα.
Τα στατιστικά στοιχεία που έχουν ανακοινωθεί στο site http://www.planecrashinfo.com/cause.htm, αναφορικά με τα αεροπορικά ατυχήματα, συγκλίνουν στο ότι πετώντας με αεροπλάνο υπάρχει μέσος όρος πιθανότητας να λάβεις μέρος σε ένα δυστύχημα (Odds of being involved in a fatal accident): (1/9200200+1/843744)=1/772863. Δηλαδή 1 στις 772863 πτήσεις. Αυτό το ποσοστό είναι αρκετά μικρό και ασφαλές. Ωστόσο, αν έχεις ήδη πετάξει 772863 φορές, στην επόμενη πτήση οι πιθανότητες μένουν οι ίδιες; Εγώ πάντως Βανκούβερ ξαναπάω against all odds!
Ήρεμο δεν με λες, μέσα στο άγχος, με λες. Από το 0 στο 200 σε 2 δευτερόλεπτα. Για κυβικά, κατανάλωση καυσίμου και εκπομπές CO2 δεν με έχω μετρήσει, ωστόσο θέλω τα χάπια μου για να χαλαρώσω. Είναι μετρημένα τα μέρη στον κόσμο που έχω επισκεφτεί και δεν θα τους έλεγα ποτέ 'αντίο', 'No Te Digo Adiόs'. Είναι τα μέρη που ηρεμώ σαν να έχω πιει lexotanil και το χλώριο περνάει ανενόχλητο από τα GABA χωνιά για να χαλαρώσουν οι νευρώνες μου. Παλιότερα, καθόμουν και αγνάντευα τη θάλασσα στο φεγγαρόφωτο, σε μια παραλία της Νότιας Κρήτης (λέγε με Τσούτσουρας). Όταν μεγάλωσα, βρήκα και άλλα φάρμακα. Η θέα του Angor Wat με τους ορυζώνες της Καμπότζης, οι θερμές πηγές στα βουνά και το Κυότο με τους κήπους του στην Ιαπωνία, ο Λαβύρινθος Horta στη Βαρκελώνη. Η θέα των λιμνών στα δάση της βροχής, με τα Rockies στο βάθος ή τα τοτέμ των Ινδιάνων στο Βανκούβερ. Ακριβή αγωγή θα μου πείτε. Αλλά, έτσι είμαι εγώ, αγχωμένος, υπερβολικός και σε όποιον αρέσει. Το χαπάκι-Βανκούβερ είναι το τελευταίο που ανακάλυψα με ιδιαίτερα έντονη δράση στην περίπτωσή μου. Μεθοδολογία και δοσολογία όσο απλές γίνεται. Κάθομαι σε μια πέτρα, ένα παγκάκι και κοιτάζω. Η επίδραση είναι άμεση και με διάρκεια. 'Ψυχή ξύπνα, φτάσαμε'. Ο ορισμός της Νιρβάνας.
Μια και ανακάλυψα νέο χάπι, πρέπει να το προωθήσω σαν ιατρικός επισκέπτης. Είναι λίγο από Λονδίνο (το καλύτερο κομμάτι, διότι εμένα το Λονδίνο δεν μ' αρέσει), λίγο από Καμπότζη, λίγο από Ιαπωνία, λίγο από Αργεντινή της Γης του Πυρός, λίγο από Βαρκελώνη, λίγο από Θεσσαλονίκη, λίγο από Νότια Κρητη. Όλα στις σωστές δόσεις, σαν γλυκό που ικανοποιεί όλους τους γευστικούς υποδοχείς και απαιτεί ακριβή χημεία για το 'δέσιμο', με τα υλικά του να αναγνωρίζονται ένα-ένα. 'Νέα Υόρκη είναι αυτό ή Μπουένος Άιρες;'. 'Σε ποιό ταξίδι σ' έχω ξαναδεί;', που λέει και ο Μάλαμας (μάλλον).
Ενώ, λοιπόν, έχω ηρεμήσει σε σημείο νιρβάνας από τη θέα πολλών Τοτέμ, επιστρέφω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Περνάω τις φωτογραφίες των Τοτέμ στο macbook pro και χτυπάει συναγερμός στην οροφή. Αναβοσβήνει ένα κόκκινο λαμπάκι. Πλησιάζω. "Fire Alert!". Τι; Μαζεύω το laptop, το διαβατήριο και το πορτοφόλι λες και δεν συνέβαινε τίποτα, απλά για να τα φυλάξω. Περπατάω μέχρι την έξοδο κινδύνου με τα απαραίτητα στον ώμο. Από τον 13ο στον 0ο σε λίγα δευτερόλεπτα. Μαζί μου και άλλοι. Εγώ ένιωθα όμως χαλαρός. Που να φύγει η επίδραση του χαπιού-Βανκούβερ; Παρθένος οργανισμός στο Βανκούβερ... στον κόσμο μου εγώ και κόσμος να χάνεται στις στροφές. Η αναισθησία σε ολο της το μεγαλείο. Τίποτα δεν ήταν, τελικά. Άρπαξε λίγο το λάδι στο τηγάνι μιας κοπελίτσας. Don't Worry! Ήρθε και η πυροσβεστική. Πανικός. Ήρεμος εγώ. Να ήταν κάτι πιο σοβαρό, από το διαβατήριο θα με αναγνώριζαν. Είπαμε διαμαρτυρήθηκα λίγο για το κρύο στην Air Canada (βλ. 'Βανκουβέρτες' από κάτω), μη καούμε κιόλας...
Με τους πέντε-έξι καφέδες την ημέρα (για το jet-lag, ξέρετε) κανονικά έπρεπε να τρέμω από την πολλή καφεΐνη, αλλά δεν. Γνώρισα τα καλύτερα καφέ που έχω πάει μέχρι τώρα. Να περνάς από τα Starbucks μπροστά και να μην μπαίνεις! Ούτε καν να τα μυρίζεις. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Μ' ένα καφέ στο χέρι, λοιπόν, στη στάση του λεωφορείου για τη Yaletown του Βανκούβερ. Γεμάτη με μπιραρίες και μπαρ. Ο σολομός στα κάρβουνα και το μοχίτο με ανανά. Το κυριλέ με τη βερμούδα και το λερωμένο παντελόνι δίπλα στη γραβάτα. Η ευγένεια παντού στα επίπεδα της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας και τα σούσι μπαρ να θυμίζουν πως η Άπω Ανατολή έχει στείλει πάρα πολλούς απογόνους στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού. Στο λεωφορείο ένας Βραζιλιάνος μοιράζει κομμάτια αραβικής πίτας. "Do you want a bite?". "Σπούδαζα στο Σάου Πάουλο, ήρθα εδώ για ένα μήνα με ανταλλαγή φοιτητών. Αποφάσισα να μείνω μέχρι να λήξει η βίζα μου, μετά ίσως πάω στην Καλιφόρνια, ίσως στο Τέξας, να δω το Grand Canyon, θα επιστρέψω πάλι εδώ με νέα βίζα, μόλις λήξει πάλι, ίσως πάω Μεξικό, μετά με καινούρια βίζα πάλι εδώ. Ε θα έρθει ο καιρός να επιστρέψω και Βραζιλία, όταν μου λείψει. Αλλά θα έρθω πάλι εδώ". Ζήλεψα. 'No Te Digo Adiόs, Vancouver'. Βαρύ χειμώνα μου είπαν δεν έχει, λόγω του Ειρηνικού. Αλλά καλού κακού, εγώ καλοκαιρι θα έρχομαι, διότι Αυγουστιάτικα με σόμπες έξω στα εστιατόρια και 14-20 oC μέρα μεσημέρι δεν μου φαίνεται να αντέξω τον 'ελαφρύ' χειμώνα τους.
Τώρα πρέπει να βρω ένα γιατρό να μου γράφει τζάμπα αυτά τα χάπια στυλ Βανκούβερ. Να τα δικαιολογούν άραγε τα ταμεία; Ξέχασα και τα αεροπλάνα που βαριέμαι πια, ξέχασα και τις ταλαιπωρίες των ταξιδιών. Restart, boot και... σε ποιό ταξίδι θα σε ξαναδώ; Μπορεί να φταίει που δεν έψαξα τίποτα σχεδόν για το Βανκούβερ πριν έρθω εδώ. Μόνο ονόματα σε ταξιδιωτικούς οδηγούς και αυτά στα πεταχτά. Δεν είδα φωτογραφίες, δεν διάβασα απόψεις. Ο καλύτερος ταξιδιωτικός οδηγός δεν έχει γραφτεί ακόμα σε τέτοια μέρη, διότι όσο κι αν προσπαθήσει κάποιος να τα περιγράψει τα χάπια μου, θα χάσει στις 'παρενέργειες'.
Τι είναι αυτό το χάλι με τις Αμερικάνικες αεροπορικές εταιρίες; Τέτοιος ξεπεσμός πια; Άντε να καταπιώ το "chicken or pasta" της Delta που το ζήλεψε και η Air Canada και το 'χει τώρα κι αυτή 'ψωμοτύρι'. Μα η αλήθεια είναι πιο πολύ θα χορταίναμε με το ψωμοτύρι, παρά με το "chicken or pasta". Σε κάθε πτήση το ίδιο φαγητό; Μα δεν βαρέθηκαν πια οι αεροσυνοδοί να λένε "chicken or pasta"; Η δε ποσότητα... για να χορτάσει ένα άτομο θέλει από 2 chicken και από 3 pasta μερίδες. Τα κατάπιαμε μια μπουκιά λοιπόν στην Delta τον Φλεβάρη, να 'σου άλλη μια μπουκιά και στην Air Canada. Καλέ κυρία τα ίδια θα λέμε; "Πεινάω!!!!'. Τον Ατλαντικό περνάμε, δεν πάμε βόλτα με τ' αμάξι στο τετράγωνο, πρέπει να διατηρήσω τα 80 kg μου. Μετά από λίγο ήρθε και το χειρότερο. Πείνα και κρύο. Κρύο και πείνα. Να θες να φας να ζεσταθείς, τίποτα! Να θες να σκεπαστείς... τι να σκεπαστείς; Το σεμέν για κουβέρτα; Τι να σου κάνει; 11 ώρες σχεδόν πτήση Αθήνα-Τορόντο να πεινάω και να κρυώνω! Κρύο λες και στην Air Canada οι πιλότοι έχουν normal operational temperature κάτω από τους 15 oC. Αφού προς το τέλος που μας σέρβιραν και παγωτό, το είχαν επί μια ώρα εκτός ψυγείου, στα trolleys, και δεν είχε καν αρχίσει να ιδρώνει όταν μας το έδωσαν.
Επί μια ώρα το έβλεπα στα trolleys, όλο και το πλησίαζα να αρπάξω 2-3 κουτιά μπας και κόψω την πείνα, αλλά ντράπηκα να κάνω την κίνηση. Τέλος πάντων. Όποιος ντρέπεται κακά περνάει. Αυτό ξέρω εγώ. Διότι εντάξει, οκ να πεινάς, πες κρατάς από το σπίτι το κάτι τις σου, ένα ταπεράκι με κεφτέδες βρε παιδί μου για να ζηλεύει ο διπλανός, αλλά με το κρύο τι κάνεις; Να προβλέψεις τις πολικές συνθήκες και να κουβαλάς καλοκαιριάτικα χοντρό μπουφάν; Πώς είναι στην Air Arabia που το 'χουν το Air Conditioning System στους 38 oC και αρχίζεις και βγάζεις το σακάκι, βγάζεις το πουκάμισο, βγάζεις το φανελάκι, βγάζεις το παντελόνι, σε βγάζουν έξω; Ε καμία σχέση όμως! Εδώ αρχίζεις και βάζεις. Αφού όλοι ήμασταν με δυο μπλούζες, τρεις ζακέτες, μπουφάν, γάντια, σκούφους, ό,τι είχε φέρει ο καθένας.
Το κερασάκι στην τούρτα; Στην εσωτερική πτήση Τορόντο-Βανκούβερ των 5 ωρών πληρώσαμε και το φαγητό! Low Cost εταιρία η Air Canada στα 1450 ευρώ η πτήση; Δε νομίζω! Low Temperature μπορεί, Low Cost δεν το λες για να πληρώνεις και το φαγητό. Τέλος πάντων. Ευτυχώς ήταν ζεστό, το αφήσαμε στα τραπεζάκια μπροστά να αχνίζει και βάλαμε από πάνω τα χέρια, τα τρίβαμε, για να ζεσταθούν. Μην πάθουμε και κανένα κρυοπάγημα και τρέχουμε!
Τώρα ελπίζουμε μόνο σε κακοκαιρία στο Μόντρεαλ, στην πτήση της επιστροφής από Βανκούβερ, να μας βάλουν σε καμιά Lufthansa για Φρανκφούρτη, μπας και ζεσταθεί το κωλ... κοκκαλάκι μας, φάμε και τίποτα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω για να ζεσταθώ ήταν να σηκώνομαι και να τρέχω πάνω κάτω στο διάδρομο. Την πρώτη φορά σκέφτηκα "πολλά e-readers". Στο δεύτερο κύκλο, διαπίστωσα "μα κανένα χάρτινο βιβλίο; Λάθος κάνω". Ξανατρέχω πάνω κάτω. Μόνο e-readers! Το 30% των επιβατών. Μα βέβαια, λογικό μου φαίνεται. Αν δεν βάλεις φωτιά στο χάρτινο βιβλίο δεν θα σε ζεστάνει, αφήστε που γυρίζοντας τις σελίδες κάνεις και ρεύμα (α πα πα!), ενώ ο e-reader έχει επεξεργαστή, ζεσταίνεται, ζεσταίνει κι εσένα. Αφού ένας επιβάτης γύριζε τόσο γρήγορα τα ηλεκτρονικά φύλλα για να υπερθερμανθεί ο e-reader του μπας και γλιτώσει κανένα κρυοπάγημα. Έβγαλα και το δικό μου. Αμάν αυτό το βιβλίο του Coelho. Τον ατελείωτο έχει. The Winner Stands Alone και καλά κάνει τέτοιος βαρετός που είναι. Αρχίζω να το βαριέμαι, αλλά έχω κι αυτό που δεν μπορώ να αφήσω βιβλίο στη μέση όσο χάλια και να είναι... τουλάχιστο να ζεσταθώ, αν δεν ψυχαγωγηθώ. Γυρίζω κι εγώ τις ηλεκτρονικές σελίδες γρήγορα, μπας και ζεσταθεί ο επεξεργαστής. Χμμ... κάτι γίνεται...
Να την και την άλλη με τα νερά. No Ice, please. Μας δουλεύουν; Ice χειμωνιάτικα; Αύγουστο μήνα; Παγάκια φτύνουμε ήδη, δεν χρειάζεται κι άλλος πάγος.
Πάντως τι σου είναι η ηλεκτρονική εποχή, να επιστρέψω στους e-readers. Μόλις έγινε η επανάσταση με το διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, άρχισαν να βγαίνουν εκτός δουλειάς μουσικές βιομηχανίες, ταξιδιωτικοί πράκτορες (ποιός τους χρησιμοποιεί πια για να κλείσει εισιτήρια;), υπάλληλοι στα check-in σημεία των αεροδρομίων (σε δευτερόλεπτα επιλέγεις τη θέση σου και τυπώνεις την κάρτα επιβίβασή σου), σε λίγο τα βιβλιοπωλεία, τραπεζικοί υπάλληλοι (e-banking rules), πωλητές (e-shop rules), εφημεριδοπώλες (e-news/ e-reader rules), τι ακολουθεί; Τα πάντα αντικαθίστανται από το ένα (1) και το μηδέν (0). Μια φορά και ένα καιρό ήταν ο άνθρωπος, τώρα τα ψηφία.
Έτσι κάνει και ψηφιόκρυο, που λέτε, στην Air Canada 10 το πολύ (σε oC). Βγαίνουμε από το αεροπλάνο. Μια ζέστη, σα να ήμουν στην έρημο. Άρχισα να βράζω. Κοιτάζω το θερμόμετρο σε ένα τοίχο του αεροδρομίου. 20 oC. Καύσωνας μου φάνηκε. Τι σου είναι το ανθρώπινο σώμα και η βιοχημεία του. Όλα σχετικά. Υπό άλλες συνθήκες θα κρύωνα. Αν το αίμα τρέχει στις φλέβες για να σε ζεστάνει (υπεραιμία) στους 10 oC, ενώ απότομα αλλάξεις θερμοκρασία στο περιβάλλον +10 oC, το ίδιο αίμα θα το αισθανθείς καυτό, με αποτέλεσμα να ζεσταίνεσαι! Κλασικό παράδειγμα που μετά το χιονοπόλεμο, 'καίνε' τα χέρια μας.
Βγαίνοντας, λοιπόν, ένιωσα μια απίστευτη ζέστη. Αφού είχα αρχίσει να ιδρώνω. Όντως, στις ειδήσεις λένε για καύσωνα που θα χτυπήσει το Βανκούβερ τις επόμενες μέρες. "Οι θερμοκρασίες ρεκόρ των 25 oC. Παρακαλείστε να πίνετε πολλά υγρά και να αποφεύγετε τον ήλιο. Κίνδυνος θερμοπληξίας". Η θεωρία της Σχετικότητας. "Αυτό στην Κύπρο το αποκαλούμε βαρύ χειμώνα...". Όπως βολεύεται ο καθένας. Αφού πήγα και μπάνιο στους 19 oC και μου φάνηκε ζεστός ο Ειρηνικός! Δεν είναι το jet-lag, όχι, το ελέγχω όσο μπορώ. Κοιμάμαι 1-2 το πρωί και ξυπνάω 8.30, πίνω κατά μέσο όρο 6 καφέδες την ημέρα, όχι δεν είναι το jet-lag... λετε να πάγωσε ο εγκέφαλος στην Air Canada; Να ζητήσω αποζημίωση...
Ευτυχώς το Βανκούβερ είναι τέλειο και αποζημιώνει... με Τοτέμ. "Η λέξη Τοτέμ προέρχεται από ινδιάνικες φυλές του Καναδά και περιγράφει κάθε φυσικό αντικείμενο, ζώο, ή φυτό, για το οποίο πιστεύουν ότι έχει ιερές ιδιότητες κι έτσι το εκτιμούν ως προστάτη της πατριάς, της φυλής, και, γενικότερα ως γενάρχη. Κάθε φυλή έχει και το δικό της τοτέμ κι απαγορεύεται κανείς να το πειράξει ή να το θίξει ακόμη και να αναφέρει τ' όνομά του". Διαβάζω στη Wikipedia. Ορίστε πάλι στο ψηφιακό, ηλεκτρο-εγκυκλοπαίδια πήγε η γραφή μου. Να προσθέσω πως τα Τοτέμ στη μορφή του ενός πάνω στο άλλο (σα μακριά γαϊδούρα στο όρθιό της) χρησιμοποιούνταν και ως κολόνες στα σπίτια των Ινδιάνων του Καναδά, πριν τους ριμάξουν οι Ευρωπαίοι. Ποιό είναι το Τοτέμ της 'φωτιάς' να το πάρω μαζί μου στην πολική επιστροφή;
