το αεροδρόμιο

"Το αεροδρόμιο" Έκθεση του μαθητή...

Καλά "μαθητή" με την έννοια του δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου δεν με λες, αλλά μια και η γνώση για να γίνει δύναμη πρέπει να είναι δυναμική, δηλαδή να υπάρχει, να κινείται, να δημιουργείται, να συγκρούεται και να συνδυάζεται, να απωθείται και να ανακατασκευάζεται, ε μαθητής είμαι, οπότε θα γράψω μια έκθεση. Θα μου πείτε δεν υπάρχουν μόνο οι μαθητικές εκθέσεις, αλλά και οι επιστημονικές, οι τεχνικές, κτλπ ε εγώ θα γράψω μια μαθητική. Πώς είναι αυτές που γράφουν οι μαθητές, τόσο απλοϊκά, αλλά πίσω κρύβουν βαθύτερες έννοιες; Ε κάτι τέτοιο, χωρίς τις βαθύτερες έννοιες θα γράψω. Η γνώση που λέτε πρέπει να είναι δυναμική και συνδυαστική. Δεν μ αρέσει να διαβάζω επιστημονικά βιβλία που γράφτηκαν ένα χρόνο και πριν, έστω και μισό, προτιμώ να διαβάζω έρευνες που γίνονται αυτή τη στιγμή, που εξελίσσονται και προσθέτουν γνώση συνεχώς. Νομίζω ένα βιβλίο που περιέχει γνώση (π.χ. μαθηματικά, φυσική, χημεία κτλπ) πρέπει να είναι το υγραέριο σε ένα αναπτηρα, με το μυαλό να δίνει τη σπίθα για να δημιουργηθεί νέα γνώση. Σκέτο το βιβλίο είναι άχρηστο, όπως άχρηστο είναι και το υγραέριο χωρίς σπίθα. Ίσως γι' αυτό μου είναι αδύνατο να διαβάσω ένα manual ή εγχειρίδιο χρήσης. Με κουράζει στις πρώτες 5 γραμμές. "Αν δεν δουλέψει τίποτε άλλο, δες το manual" αυτό υποστηρίζω. Τα βιβλία είναι πολύ καλά μέχρι το επίπεδο του δημοτικού, γυμνασίου, άντε και λυκείου που περιέχουν βασικές γνώσεις, όπως τη βαρύτητα του Νεύτωνα που μαθαίνουμε λίγο πολύ απ έξω. Από εκεί και πέρα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν υγραέριο και στο Πανεπιστήμιο οι φοιτητές να καλούνται στις εξετάσεις να παράγουν σπίθες από τα ανοιχτά βιβλία που έχουν μπροστά τους. Δύσκολο. Ξεφυγαμε; Ναι, από την έκθεση του μαθητή, ξεφύγαμε, απλά καθυστερώ για να περάσουν οι 5 ώρες αναμονής στο αεροδρόμιο... πίσω στα δικά μας... και την έκθεσή μας.

----------------Σήμερα ήρθαμε στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Δηλαδή δεν ήρθαμε μαζί, μόνος μου ήρθα, αλλά είναι και άλλοι άνθρωποι εδώ που επίσης ήρθαν, λιγο πριν, λίγο μετά από εμένα, οπότε μου επιτρέπεται ο πληθυντικός "ήρθαμε", αν και δεν τους γνωρίζω προσωπικά, ούτε μας θεωρώ μια παρέα. Το αεροδρόμιο μου αρέσει πάρα πολύ. Όταν φτάνω σημαίνει πως θα ταξιδέψω και αυτό με ευχαριστεί. Πολλοί ήρθαν να πετάξουν, άλλοι απλά να παραλάβουν κόσμο που έχει ήδη πετάξει. Ήρθα κι εγώ να πετάξω, αλλά η πτήση έχει καθυστέρηση. Είναι σα να έχεις ξυπνήσει πρωί, πρωί, έχεις βάλει το μαγιώ σου, να πάτε με τους γονείς στη θάλασσα για μπάνιο και παγωτό, πολύ παγωτό, και ξαφνικά να βρέξει πριν φύγετε. Να βρέξει μεσοπρόθεσμα και να σου χαλάσει τα σχέδια. Πέντε ώρες καθυστέρηση και από 15.45 η πτήση έχει πάει 21.00. Από το καλημέρα δηλαδή στο καλησπέρα στο σχεδόν καλημέρα της επόμενης μέρας για να φτάσω στον προορισμό μου. Βλέπω όμως άλλα αεροπλάνα και απογειώνονται, προσγειώνονται. Στο δικό μου φταίει ο προορισμός. Θέλω να πετάξω τώρα! Τελικά μήπως έχει σημασία και ο προορισμός και όχι μόνο το ταξίδι; Γιατί όλοι ταξιδεύουμε εδώ που ήρθαμε, αλλά μερικοί θα μείνουμε με την αναμονή για πολλές ώρες. Χμμ. Εμένα μ' αρέσει να ταξιδεύω, δεν μ αρέσει, όμως, να περιμένω. Μόλις μου ήρθε ένα e-mail από το newsletter του Lonely Planet, "Does travel make you more attractive?". Αναρωτιέται στον τίτλο του άρθρου ο συγγραφέας. Δεν είναι σου λέει το μαύρισμα που σε κάνει sexy, αλλά οι ιστορίες από ταξίδια. Εγώ ήδη μπροστά μου βλέπω καμιά 500αριά sexy άτομα, αλλά τώρα ντρέπομαι να κάτσω να τους ρωτήσω για ιστορίες. Από που έρχονται, που πάνε, πώς πέρασαν τις διακοπές, αν βρέχει στον πλανήτη τους κτλ. Μια οδηγός λεωφορείου στην Κύπρο με ρώτησε πώς είναι ο καιρός στην Κρήτη, μεταξύ άλλων ερωτήσεων. "Συγνώμη που ρωτάω, αλλά επειδή δεν ταξιδεύω μ' αρέσει να ρωτάω τους ξένους πώς είναι η χώρα τους για να μαθαίνω". Της απάντησα. Ε εγώ που ντρέπομαι να ρωτάω τους ανθρώπους, ταξιδεύω για να το διαπιστώσω μόνος μου, οπότε όλο και σε κάποιο αεροδρόμιο βρίσκομαι να περιμένω.

Πάντως εγώ προτιμώ καλύτερα τη λέξη "αερολιμένας", παρά "αεροδρόμιο". Το "αεροδρόμιο" μου δίνει την αίσθηση κάποιου σχετικού με δρόμους στον αέρα χωρίς επαφή με το έδαφος, ενώ ο "αερολιμένας" είναι το αντίστοιχο του θαλάσσιου λιμανιού όπου αράζουν τα πλοία. Έτσι και τα αεροπλάνα, κάπου, σε κάποιο λιμένα αράζουν.  Μου εκφράζει περισσότερο την πραγματική σημασία της έννοιας το "αερολιμένας". Οπότε λέω να αλλάξω τίτλο στην έκθεση σε "Ο Αερολιμένας". Σήκωσε μεσοπρόθεσμο αέρα, λοιπόν, σήμερα και "έδεσαν" τα αεροπλάνα στο λιμένα. Όχι όλα, μόνο αυτά με προορισμό την Ελλάδα. Cancelled, Cancelled, Delayed, Delayed, οι αντίστοιχες πτήσεις στον πίνακα ανακοινώσεων πτήσεων. Μου θυμίζει τότε με τα επεισόδια στο Κάϊρο και την ανατροπή του "δημοκρατικού" δικτάτορα Μουμπάρακ. Οι πτήσεις για Κάϊρο cancelled, cancelled. Στο videowall στο καφέ που κάθομαι δείχνει τις αναταραχές με τα επεισόδια στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Σύνταγμα μέσω του BBC Word. Μια κυρία στο διπλανό μου τραπέζι λέει στα ελληνικά με προφορά αμερικανική "Κοίτα, κοίτα Νίκο, που θα πάτε! Καλύτερα που καθυστέρησε η πτήση". Συνεχώς κάνει "τς, τς, τς, τς. Γιατί βιάζεστε να φύγετε;". Με έπιασε ένα σφίξιμο στο στομάχι. Αυτή είναι δυναμική γνώση, συμβαίνει τώρα και τη "χωνεύεις".
Η ίδια διαδικασία πάντα στα αεροδρόμια. Έρχεσαι, πηγαίνεις στα check-in counters, δίνεις ταυτότητα, διαβατήριο, τον κωδικό της κράτησης αν τον έχεις, σου δίνουν την κάρτα επιβίβασης, αφήνεις τη βαλίτσα σου, προχωράς προς τον έλεγχο διαβατηρίων, τον έλεγχο χειραποσκευών μη τυχόν και αντί να θες να ταξιδέψεις στη γη, θες να ταξιδέψουν οι συνεπιβάτες σου σε άλλο κόσμο, μπάινεις στο χώρο με τα μαγαζιά duty-free, χαζεύεις, αγοράζεις κάτι που σου χτυπάει στο μάτι, πηγαίνεις στη θύρα που βρίσκεται το αεροπλάνο σου, μπαίνεις μέσα, κάθεσαι στη θέση σου κτλπ... αυτά θα έπρεπε πια να είναι ξεπερασμένες διαδικασίες, εγώ δεν έχω φτάσει καν στο check-in. Η διαδικασία πρέπει να αναθεωρηθεί. Σκέφτεσαι ένα προορισμό, προγραμματίζεις το ατομικό σου beamer, με τις αντίστοιχες συντεταγμένες, φορτώνεις στην onchip sim card τον 16-bit κωδικό της ανανέωσης μονάδων "πτήσης" που αγόρασες και τσουπ, να 'σαι. Πόσο πίσω είμαστε; Εδώ τα γεγονότα τρέχουν, τα βλέπεις στην τηλεόραση, σε επηρεάζουν από μακριά, ενώ εσύ περιμένεις στο check-in. Ελπίζω να πάρω καλό βαθμό στην έκθεση γιατί δεν μ' αρέσουν δύο αναποδιές την ίδια μέρα. Λάθος, τρείς γιατί οι όμορφες χώρες, όμορφα καίγονται (από τους πολιτικούς...) όπως ξαναβλέπω στο videowall. Δυστυχώς η κυρία με τα "τς, τς, τς" τελείωσε το φαγητό της και έφυγε. Ποιός θα σχολιάζει τώρα; Γιατί ναι, μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, αλλά το να τις επιλέξεις ως "υπότιτλους" ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες έχει και αυτό τη σημασία του. "Θέλω να πετάξω τώρα;"----------------