Πρώτη φορά με κλέβουν στο εξωτερικό...

"Τα 'μαθες παλληκάρι μου τα θλιβερά μαντάτα; Ριάλια η τράπεζα σου 'ξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα (Γερμανία μεριά). Tέσσερεις μέρες μοναχάς σου 'δωκε ν' ανιμένεις... την Τρίτη μετά την Καθαρά Δευτέρα, δηλαδή, μη φανταστείς...".  Έτσι με ξύπνησε το πρωί η μάνα μου. "Όλοι πάνε στα ATM να βγάλουν λεφτά, δεν έχει μείνει τίποτα! Εσύ πρόλαβες να βγάλεις για το Τελ Αβίβ; Έχεις λεφτά για το ταξίδι;"... Τότε τα είδα όλα καθαρά. Με φαντάστηκα στο αεροδρόμιο με ένα κουτί κόκα κόλα σχισμένο δίπλα σε ένα χαρτόκουτο "Με έκλεψαν, δεν έχω χρήματα, σας παρακαλώ βοηθήστε με" στα αγγλικά. Με είκοσο ευρώ στο πορτοφόλι που πάω; Αλήθεια, βρέθηκα με είκοσι ευρώ και κάτι ψιλά. Ετοιμάζω το σάντουιτς ζαμπόν, τυρί φέτα, μαρούλι και κάθομαι για πρωινό. Διότι ο πανικός, πανικός, αλλά χωρίς σάντουιτς εγώ από το σπίτι δεν βγαίνω. Ειδήσεις στην τηλεόραση δεν έβαλα. Δεν υπάρχει λόγος να εκνευριστώ, ούτε να αγχωθώ. Ό,τι έγινε, έγινε. Το βράδυ θα φάω στο αεροπλάνο, βολευτήκαμε για σήμερα. Ένα φαλάφελ την Κυριακή, άλλο ένα τη Δευτέρα... ε μετά έρχεται η Τρίτη. Έχει ο Θεός, πάω και στο χωριό του.

Κατεβαίνω με τ' άλογο, sorry, τ' αμάξι σε δύο τράπεζες... τα ATM για κάποιο λόγο λυπόντουσαν. Αντί να λυπούνται οι καταθέτες, λυπόντουσαν τα ΑΤΜ. Το 'δαμε κι αυτό! Μια χαρά. Επιστρέφω σπίτι, δοκιμάζω να αγοράσω αεροπορικά εισιτήρια με τη χρεωστική και την πιστωτική κάρτα της Τράπεζας Κύπρου (για το Πάσχα βρε αδερφέ, αμέσως... ). "Ελέγξτε τα στοιχεία της πιστωτικής σας κάρτας". Τα στοιχεία τα έλεγξα, αγαπητέ, το υπόλοιπο δεν μπορώ να ελέγξω και αγχώνομαι. Με είκοσι ευρώ στο Τελ Αβίβ. Ορίστε τώρα τιμωρία που δεν παρακολούθησα τη σειρά "Τσιπ Τράβελς Αμπρόαντ, φάιβ γιούρος περ ντέϊ", σε διάφορες χώρες του κόσμου. Τώρα θα ήξερα τι να κάνω. Δεν μένει και τίποτα άλλο... αποφασίζω να πάω στο αεροδρόμιο. Λογικά σκεφτόμενος το ATM εκεί θα δουλεύει, βγάζει επιπλέον δολάρια αν το επιλέξεις, οπότε εν ανάγκη θα βγάλω δολάρια. Οι Ισραηλίτες τα πάνε καλά με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οπότε θα τους δώσω δολλάρια προς σεκέλ. Το ένστικτό μου επιβεβαιώθηκε. Όντως το ΑΤΜ στο αεροδρόμιο δεν λυπόταν καθόλου. Μα ναι... σε αεροδρόμιο είναι, πώς να λυπάται; Ευτυχώς, δηλαδή, διότι είχα αποφασίσει να αρχίσω να κάνω πρακτική το ζητιάνο από τη Λάρνακα κιόλας. Θα μου πείτε "την περίπτωση να μην πας καν στο Τελ Αβίβ και να καθίσεις σπίτι, τη σκέφτηκες;". "Όχι...", είναι η απάντηση.

Τι θα καταλάβαινα αν φύλαγα τόσο καιρό χρήματα και δεν πήγαινα ταξίδια; Θα τα χαίρονταν οι τράπεζες τώρα κατά 6.75-10%, ενώ όσα ξόδεψα μέχρι τώρα τα χάρηκα 100% σε αεροπορικά εισιτήρια, σε ξενοδοχεία, σε πόλεις και χωριά, σε φίλους και γνωστούς που είδα. Δεν με θλίβει ή αγχώνει το γεγονός του "χαρατσιού" στις καταθέσεις. "Ήτανε θέλημα Θεού οι καταθέσεις να κουρευτούνε...". Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω είναι το πως αφήνεις ένα τριήμερο χωρίς λεφτά κάποιον; 'Κόψε το λαιμό σου". Φαντάζομαι σαν τη δική μου θα υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις. Πλάκα κάνω. Δεν είναι αυτό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως αφήνεις μια χώρα να καταρεύσει μόλις ανέλαβες την εξουσία; Διότι θα καταρεύσει. Ακόμα και αυτό το χαράτσι να είναι το ένα και μοναδικό, ακόμα και να μην παρθούν άλλα μέτρα, ακόμα και να μη ζητήσουν άλλο ευρώ, δεν υπάρχει περίπτωση να εμπιστευτεί κανείς πια χρήματα σε Κυπριακές Τράπεζες, όσες εγγυήσεις κι αν δώσουν. Ο "παράδεισος" μόλις έγινε... στάχτη εν μία νυχτί. Διότι είναι χειρότερο να κουρεύεις καταθέσεις από το να κόβεις μισθούς, συντάξεις, έστω κι αν το ποσό είναι το ίδιο και λιγότερο. Βάζεις μια ταμπέλα "Το παρόν κατεδαφίζεται. Πληροφορίες Δεν δίνονται εντός, ούτε εκτός". Ποιός έχει λαμβάνειν από το φυσικό αέριο όταν πέσει στα χέρια των βορειοευρωπαιων; Αποσταθεροποίησαν τη Μέση Ανατολή, αποσταθεροποίησαν τον Αραβικό κόσμο, αποσταθεροποιούν τη Νότια Ευρώπη... τι άλλο μένει να κάνουν; Η σταυροφορία τους προς τους Άγιους Τόπους (λέγε με ΑΟΖ) έχει ένα δρόμο στρωμένο χωρίς εμπόδια...
Να κι ο πατέρας μου, τηλέφωνο "Στο Γιουρονιούζ δείχνει ξύλο στην Ιερουσαλήμ"... "Δεν πειράζει, εδώ να δεις τι θα δείχνει σε λίγο...". Άντε αυτά... έχω σοβαρότερα θέματα από τα παιχνίδια κακών πολιτικών με την ευλογία της εκκλησίας... μια πτήση να προλάβω...