Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια και πάλι πίσω...

Το web check-in είναι μια από τις καλύτερες υπηρεσίες που μας προσφέρει το διαδίκτυο στα ταξίδια. Κρίνω εξ ιδίων, φυσικά. Μια θέση παράθυρο στ' αεροπλάνο μου εξασφαλίζει περισσότερο χώρο. Θα μου πείτε περισσότερο χώρο έχει στο διάδρομο, ωστόσο στις αναταράξεις ζαλίζομαι. Στις αναταράξεις, στο παράθυρο γυρίζεις το βλέμμα σου, μακριά από τα καθίσματα ή τους συνεπιβάτες που λες και παίζουν σε ταινία του Lars Von Trier ή στο Tree of Life 2. Αμέσως μπροστά σου το απέραντο γαλάζιο, άσπρο ή μαύρο. Aν κουνιέται κάτι είναι τόσο μακριά που δεν με ζαλίζει. Αυτό με βοηθάει πολύ στο αυτοκίνητο. Να κοιτάω μακριά. Δεν υπάρχει λακούβα που να μην πέσω, όταν οδηγώ, είναι η αλήθεια, αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Φυσικά, στη θέση παράθυρο υπάρχει επιπλέον... το Κιλιμάντζαρο, το Φούτζι, οι Άλπεις, οι Άνδεις, το καταγάλανο Αιγαίο από ψηλά... δωμάτιο με θέα... σε capsule hotel του Τόκιο και όχι σάντουιτς με δυο φέτες ψωμί (καλά να 'ναι λεπτές...) κι εσύ να παριστάνεις το λιωμένο τσενταρ στη μέση. Που να γύρεις να κοιμηθείς; Παλιότερα έπρεπε να βρίσκομαι 3+ ώρες νωρίτερα στο αεροδρόμιο, μήπως εξασφαλίσω κάτι αντίστοιχο.

Έτσι, 48 ώρες πριν, σαν σήμερα, επέλεξα τη θέση 3Α στην πτήση πάνω από το Ν.Α. Αιγαίο. Μπροστά, μπροστά, να μην κουνάει πολύ. Αν αρχίσει να κουνάει, να προλάβω να βάλω μια μπουκιά στο στόμα, πριν αποσυρθούν αεροσυνοδοί και τρόλλεϋ. 48 ώρες μετά περνούσα την Ωραία Πύλη. Τη σύνδεση με τα Ουράνια. Αμέσως διαπιστώνω πως το χώρισμα "οι απο 'δω πλήρωσαν πολύ περισσότερο από 'σένα" βρίσκεται μετά τη θέση 3Α. Βρέθηκα στη διακεκριμένη θέση; Πώς έγινε αυτό; Λάθος του συστήματος; Είναι διότι έκανα τόσο νωρίς web check in, γέμισε η διακεκριμένη θέση και 'βρέθηκα' σε αυτή; Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια... μάλιστα "τζάμπα". Σαν το "I might be able to get an iPhone without giving any money to Apple. I'll be living the dream" (από το IT Crowd youtube.com/watch?v=FPqk_eKwVLY). Άρχισα να ενθουσιάζομαι. Όπως τότε που βρέθηκα στη διακεκριμένη θέση της Air France με την ουσία του γαλλικού gourmet, από την οικονομική της Delta των "peanuts only", λόγω μιας κακοκαιρίας στη Νέα Υόρκη.  Ή από την οικονομική της Alitalia στη Ρώμη, σε δερμάτινα καθίσματα της πρώτης θέσης λόγω έκδοσης υπεράριθμων εισιτηρίων. Δυστυχώς, ο σημερινός μου ενθουσιασμός δεν κράτησε πολύ. Για τη συγκεκριμένη πτήση δεν ήταν κανένας διακεκριμένος. Όλοι οι επιβάτες έκαναν οικονομία. Όχι μόνο οι επιβάτες. Έρχεται το πρωινό. Από μια ζεστή ομελέτα με λουκάνικα, κέικ σοκολάτας, μπάρα δημητριακών, γιαούρτι, μαρμελάδες, ψωμί και βούτυρο των προηγούμενων πτήσεων, μου έρχεται ένα ξερό κέικ με μια μπάρα δημητριακών. "Τι έγινε βρε παιδιά; Που είναι το ζεστό πρωινό; τα γιαούρτια; τα ψωμιά;", ρωτάει ο διπλανός μου. "Δις, λάστ γίαρ, αυτό είναι το service τουντέι, λυπούμαστε, ξέρετε... περικοπές...". Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια και πίσω ακόμα πιο χαμηλά στ' αλώνια. Κρίση στο Αιγαίο! Ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Ο καθένας στο είδος του. Σ' ένα χρόνο 2 τζάμπα αναβαθμίσεις θέσεων; Ενάντια στις πιθανότητες! Ακόμα και με μια πτήση κάθε μήνα.

Προσγείωση. Η Αττική οδός στα χίλια πόδια. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο. Αυτοκίνητα κινούνται στα δεξιά. Μου έρχεται η εικόνα του αυτοκινήτου που κατευθυνόταν στο αντίθετο ρεύμα, στην εθνική οδό Αεροδρόμιο Λάρνακας-Λεμεσού (ευτυχώς) χαράματα πριν 2-3 μέρες. Μάλιστα, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Βλέπεις την πρώτη ταμπέλα ανάποδα, βλέπεις τη δεύτερη, βλέπεις ανάποδα βέλη στο δρόμο να δείχνουν εσένα. Δεν μπαίνεις στη λωρίδα ασφαλέιας, αλλά τι σκέφτεσαι; Μα ποιός τοποθέτησε έτσι τις ταμπέλες; Μα που πάνε τα χρήματα από τη φορολογία του λαού; Σε κακοτεχνίες! Ο καθένας στο είδος του, επιμένω! Σαν να προσπαθείς να αναπτύξεις γραπτά τις ιδέες σου σε έναν οικονομολόγο. Θα απαιτήσει να τις γράψεις σε ένα φύλλο του Microsoft Excel... με χίλιους χαρακτήρες ανά κελί... διότι πρέπει να υπάρχει ένας πίνακας με αριθμούς μεταξύ των παραγράφων. Που καταλήγεις; Με έναν αριθμό τηλεφώνου να σου εμφανίζεται ως 6,94244Ε+11... αυτά είναι!