Sunday, September 18, 2011

Τα "ανάποδα" ενός λαού

Δεν είμαι οικονομολόγος. Από το Οικονομικό Πανεπιστήμιου ούτε απ' έξω έχω περάσει. Βάζω κάτω την κοινή μου λογική, να σκεφτώ. Έχω δέκα προϊόντα (σπίτια, αυτοκίνητα, υπολογιστές, ποτά, καρότα, μαρούλια) με φόρο 23%. Δύσκολο να τα πουλήσω. Το κράτος από το 23% θα πάρει το... 0%. Σαν το γιαούρτι 0%, που του αξίζει. Αν αυτά τα δέκα προϊόντα αποκτήσουν 15% φόρο, γίνονται προσιτά στο αγοραστικό κοινό. Θα πωληθούν 4-5, με το κράτος να έχει λαμβάνειν. Λοιπόν, γιατί το κράτος για να κερδίσει ανεβάζει το φόρο από 18-19 σε 23-25%; Δεν βγάζει νόημα στα my little gray cells (κατά Hercules Poirot). Με την κοινή λογική - τα βασικά μαθηματικά που ξέρω - θα υπάρχει μια "χρυσή τομή", δηλαδή μια τιμή φόρου που μεγιστοποιεί το κέρδος για το κράτος. Αυτή δεν μπορεί να είναι πολύ μικρή - αγοράζονται περισσότερα προϊόντα, αλλά το κράτος θα απολαμβάνει λίγα - ούτε όμως και μεγάλη - δεν θα αγοράζει κανένας, με το κράτος να χάνει. Πρέπει να βρίσκεται αυτή η τιμή στην κορυφή μιας καμπύλης σαν μια πανάκριβη καμπάνα εκκλησίας, με τον άξοχα x να έχει τις διάφορες τιμές φόρου, ενώ ο άξονας y το κέρδος του κράτους. Στη "λογική" του υψηλού φόρου, δεν θα πλησιάσουν εταιρίες από το εξωτερικό, για να επενδύσουν. Θα κλείσουν και αυτές που ήδη υπάρχουν. Πάει η ανάπτυξη.
Επιπλέον, όταν αρχίζεις να κόβεις μισθούς, να κόβεις συντάξεις, πάλι μειώνεται το αγοραστικό κοινό και χάνεις φόρους, χάνεις κέρδος με μια αντίστοιχη καμπύλη. Δεν κάθισε κάποιος να το σκεφτεί; Δηλαδή, με το ταπεινό, μη οικονομικό μυαλό μου, υποθέτω ότι αν οι φόροι έπεφταν χαμηλά, επενδυτές από το εξωτερικό θα οργίαζαν στην Ελλάδα. Από ΄κει αρχίζεις, διαφορετικά πριν αρχίσεις, έχεις ήδη τελειώσει. Πώς οι αεροπορικές εταιρίες όταν βλέπουν μια περίοδο ή μια διαδρομή να έχει χαμηλή κίνηση, με τα αεροπλάνα να πηγαινοέρχονται άδεια, βγάζουν αμέσως προσφορές; Εκεί που θα "έπιαναν" 2-3 ταξιδιώτες με το ακριβό εισιτήριο, ρίχνουν τις τιμές στο μισό και "πιάνουν" 40-50. Πάλι κερδίζουν φυσικά! Μα είναι κοινή λογική!
Common Sense, αλά Κυπριακά.
Κάποιο καλοκαίρι η Κύπρος βρέθηκε αντιμέτωπη με τρομερή λειψυδρία. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να δανειστεί νερό από την Ελλάδα. Το κόστος μεγάλο - ούτε στο χειρότερο εχθρό σου, που λέει ο σοφός λαός. Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, είχαν φροντίσει να επενδύσουν σε εταιρίες αφαλάτωσης. Χτίστηκαν δύο εργοστάσια, με πολύ χαμηλότερο συνολικά κόστος για νερό. Δεν μπήκε καμιά γραφειοκρατία στη μέση, για ελαχιστοποίηση του χρόνου. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουν οι οικονομίες πολλών χωρών, η Κύπρος εκ νέου αφαιρεί κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο και βάζει μπροστά τη διπλωματία. Επισπέυει τις διαδικασίες εξόρυξης φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Βλέπει τα δύσκολα, το θέλει ΤΩΡΑ. Ούτε να δούμε πόσο θα βάλω στην τσέπη εγώ, πόσο εσύ, πόσο θα κλέψω, πόσο θα φάω. Το θέλω τώρα, θα το έχω τώρα. Στην Ελλάδα, βλέπουμε τα δύσκολα και μας δελεάζει το ΔΝΤ. Επαναπαυόμαστε στο "μπορεί άλλος να βγάλει το φίδι από την τρύπα, έχει ο Θεός"...
Ο Θεός νομίζω δεν έχει. Τι να έχει δηλαδή; Λάθος έκφραση. Τον Θεό δεν τον ενδιαφέρουν τα υλικά αγαθά. Το ανάποδο ισχύει. "Έχουν οι παπάδες και η εκκλησία" είναι η σωστή φράση, ενώ με τόσους θρησκόληπτους στην Ελλάδα, δεν τολμάει κανένας να τα βάλει μαζί τους ή να τους φορολογήσει. Σα να τα βάζεις με μικρούς Θεούς. "Φωνή λαού, οργή Θεού" στο ανάποδό του. Μάλιστα, σε μια πρωινή ειδησεογραφική εκπομπή, ένας παπάς είπε "μα εμείς ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα με τη φορολογία, πάντα ήμασταν συνεπείς μάλιστα σε όλες τις πληρωμές". Γιατί άραγε ήταν συνεπείς; "Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" στο ανάποδό του. Έχω μια προσωπική εμπειρία, σε μια μικρή εκκλησία, όπου η λειτουργία μεταδιδόταν παράλληλα από κλειστό κύκλωμα σε δύο τηλεοράσεις (περιοχές δεν λέμε, ονόματα "αγίων" παπάδων δεν θίγουμε). Τελειώνει η λειτουργία με τον παπά να προτρέπει τις Άγιες αυτές μέρες (του Πάσχα), τους πιστούς, να αγοράσουν προς δέκα ευρώ τα κεριά μέλισσας που προσφέρονται. Μόνο αυτά θα μπορούσαν να προστατέψουν το σπίτι από καιρικά φαινόμενα, κακά πνεύματα, ατυχίες και δυσκολίες. Το άρχισε καλά. "Σας παρακαλώ να προτιμήσετε τα κεριά από μέλισσα που παρέχονται στο ναό προς δέκα ευρώ...". Υπέθεσα ο ανήδεος τη συνέχεια: "...για να προσφερθούν τα έσοδα στους φτωχούς". Με πρόλαβε η αλήθεια: "...διότι μόνο αυτά προστατεύουν από το κακό...". Συνεχίζω νοητά "... σήμα μιας αναλογικής τηλεόρασης κλειστού κυκλώματος. Θέλουμε ψηφιακή LED 200Hz. Είναι αυτές οι αναθεματισμένες παρεμβολές σήματος στον Άι Γιάννη Ελεήμονα Ηρακλείου ΤΚ 713 05...".
Παντού όλοι βάζουν στις τσέπες. Αυτό δεν έχει αλλάξει από τα χρόνια του Πλάτωνα, δεν θα αλλάξει ποτέ. Γι' αυτό δεν έγραψε την Πολιτεία; Το θέμα είναι όμως πέρα από αυτό να γίνεται κάποιο έργο σωστό (όχι απλά έργο). Εκεί είναι η διαφορά στην Ελλάδα. Λάθος επιλογές, αρνητικό έργο. Μα είναι ηλίθιοι ή κάτι άλλο συμβαίνει; Δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθιοι. Ο άνθρωπος που είναι ηλίθιος (αλά Ντοστοέβσκι), ενώ έχει φτάσει σε καίρια θέση είναι συνάμα επικίνδυνος. Είμαστε εγκλωβισμένοι με ένα χαζό που παίζει τον Πρωθυπουργό και κάποιους έξυπνους που εκμεταλλεύονται τα πάντα; Ή κάτι χάνουμε; Δεν μπορεί να είναι ηλίθιοι, δεν θέλω να το πιστέψω, άρα υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο που δεν γνωρίζουμε. Μπαίνει υπουργός Οικονομικών κάποιος Συνταγματολόγος που ήταν στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. "Ποιός είναι καπετάνιος στα βουνά;" που λέει ο στίχος. Σαν να έρθει κάποιος σε εμένα, να τον συμβουλέψω για ταξίδια με καράβι. Ε δεν το 'χω βρε παιδιά με τα καράβια, τι να κάνω; Εγώ σχεδόν αποκλειστικά με αεροπλάνο ταξιδεύω. Δηλαδή, σε όλη την Ελλάδα, δεν υπήρχε κανένας άλλος καταλληλότερος για Υπουργός Οικονομικών; Come on guys, you know better than this.
 Όχι, είμαι πεπεισμένος, μας δουλεύουν. Κάτι άλλο ισχύει και δεν μας το λένε. Δεν μπορεί [να υπάρξει] τόση ηλιθιότητα συσσωρευμένη σε ένα σημείο. Κάποτε θα γίνει ένα Big Bang για νέα δημιουργία. Τόση συσσωρευμένη μάζα ηλιθιότητας, βάσει της Φυσικής, είναι ασταθής. Θα πρέπει να διασταλεί με ένα Big Bang. Οπότε; Ε... "έχει ο Θεός", που θα είμαστε τότε...

No comments:

Post a Comment